komoly, nagyon komoly!

Magyarul csak akkor van kedvem írni, ha magyarul is gondoltam ki azt, amiröl szeretnék írni. Ezzel csak az a baj, hogy egyre kevesebbet gondolkozok magyarul, mondván úgyis hollandul beszélek vagy angolul.. Magyarul csak anyáékkal beszélek és mostanában nem nagyon szeretnek meghallgatni. :D 

Amit most írok sem magyarul gondoltam ki, szóval bocsi ha fura mondatokat írok, holland/angolról fordítom a fejeben. Olyan vicces.. Mint valami jobb változatú google translater. :D

Szóval, tökre nem 18 éves korukban nönek fel az emberek egyszercsak a szülinapjukon, vannak olyan emberek is akik csak késöbb. Vagy soha. Viszont, én végre elkezdtem megkomolyodni és a kezembe venni a saját életemet és ez nem jön be anyáéknak. Ez annyira irrónikus: eddig mindig az volt a baj, hogy nem lehet velem komolyan beszélgetni. Most, hogy lehet, nem akarnak. Mostanában komoly véleményem van dolgokról és meg is tudom szépen indokolni, hogy miért. A probléma csak az, hogy anyáék nem úgy gondolkoznak ahogy én. Tökre nem hisznek nekem, bármit is mondok, pedig én tökre nagyon tutira komolyan gondolom.. Szóval, emiatt kevesebbet gondolkozok magyarul, mondván úgysem mondanám ki, amit gondolok. Ehelyett angolul meg hollandul gondolkozok, mert azt meg is tudom beszélni valakivel. 

Szóval, ha valaki unatkozna kedves olvasóim közül és kicsit jobban örül annak, hogy elkezdtem felnöni, mint a szüleim: írj bátran! Ha többet gondolkoznék, többet is tudnék írni nektek.. :) 

Egy pár újdonság rólam, azonkívül, hogy elkezdtem komolyodni:

-dolgozok! én! tényleg! már több, mint két hónapja! 

-teljesen egyedül lefoglaltam egy nyaralást Olaszországba a nyárra. két hétre megyek a barátommal egy kedves családhoz. :)

-a nevem már bent van az egyetemi listában, habár csak jövöre végzek a középiskolával. de idén jártam elökészítö-egyetemre és van róla diplomám is! ezenkívül mehetek mindenféle tök jó egyetemi elöadásra, nagyon élvezem öket. :) 

komoly.. nagyon komoly.. de amúgy még mindig nem tudok normálisan telefonálni, mindig nevetnem kell és ha valami komolyról kell döntenem a válaszom még mindig: igen, persze, lehet, nem biztos, IGEN! szóval, még van mit fejlödnöm. De jó úton van a kishercegnö.. hamarosan királynö leszek, bizony!

help, ik weet niks!

Ik vind het altijd leuk als er een moeilijk vraag gesteld wordt bij filosofie. Dan moet ik me hersenen echt aan het denken zetten, vorm ik nieuwe meningen over dingen en denk ik na over nieuwe onderwerpen. 

Zo was dus laatst de vraag: Wat weet je? Nou, heel veel dacht ik eerst. Maar toen begon ik te twijfelen. 

Ik weet dat ik nu leef. Ja, maar ik heb de film Inception gezien en misschien ben ik aan het dromen of is mijn leven alleen een illusie.Ik ging veel dingen langs, maar ik kon steeds toch weer iets verzinnen die liet zien dat ik het toch niet helemaal zeker wist. Toen dacht ik: chocola! Die is lekker. Dat weet ik. Om specifiek te zijn: Milka chocola met Oreo koekjes erin. Yummyy.. En dat weet ik, omdat ik die al eerder heb geproefd. Ik heb een hele schema bij dit voorbeeld opgesteld en ik was heel erg blij om eindelijk iets zeker te weten. 

Ik weet dat Milka chocola met Oreo koekjes erin lekker is, omdat ik die al eerder heb geprobeerd. Dus je weet iets, als je het al eerder hebt gedaan. Je moet ervaring opdoen om iets te kunnen weten. 

Logisch, leek me.

Ik kwam thuis en mijn Milka chocola lag op mijn bureau, opeens gesmolten. Ik probeerde het eraf te likken en het smaakte vreselijk. Help, ik weet niks! 

Hebben jullie ooit hierover nagedacht? Weten jullie iets? Vertel me! Ik wil het ook weten. :)

nieuwe, oude telefoon

Lieve lezers, ik heb een belangrijke mededeling voor jullie. 

Ik begin volwassen te worden! Whaaa! Mensen die me niet zo goed kennen, moeten weten dat ik al 19 ben en me toch gedraag als een klein kind. Ik hou niet van serieuze zaken. Foei. Toch merk ik dat ik me steeds meer bezighoud met mijn zaken. Zoals mijn verzekeringen, medicijnen, rekeningen die mijn ouders voor me betalen. Ik begin die dingen te begrijpen en ook hoe duur en belangrijk ze zijn. Ik meen het echt, tot nu toe vond ik het helemaal niks. Daarom volgt daaruit mijn andere mededeling: ik ga een stuk serieuzer worden, ook qua schrijven. 

Ik heb een iPhone 4, al bijna 3 jaar. Mijn abbo wordt steeds verlengd en ik krijg steeds mails binnen dat ik misschien wil overstappen naar iets anders. Ik zal dat even uitleggen. Ik betaal bijna niks en ik heb onbeperkt alles: internet, sms, bellen. Maar, dat wilde ik dus niet doen, want ik heb dat ooit genomen, dus laat dat maar zo staan, ik vind het zo goed. Dat was zo, maar toen besloot me pa dat ik het zelf moest gaan betalen. Ik kreeg dat geld op me rekening gestuurd, maar me pa wilde dat ik het zag gebeuren. Ik had opeens ipv 89 euro op me rekening bijna niks. Het begon me te irriteren dat mijn geld zomaar wegging. Daarom ging ik op zoek naar iets anders. Om T-mobile te irriteren, heb ik mijn abbo opgezegd en gezegd dat ik niks meer bij hun wilde. Even serieus, je kunt echt niks goed regelen bij hun en ze zijn zó níét vriendelijk! Foei. Daarom ga ik een simlockvrij nieuwe, oude telefoon nemen. Ja, zo'n oud schatje waarmee je echt alleen kan bellen en sms'en. Zo bepaal ik hoeveel ik per maand betaal en... zal ik geen internet meer hebben. 

Dat wordt zeker even wennen, maar ik ben ook bewust geworden van hoe anders mensen tegenwoordig zijn. Mijn vriend en ik ook, knuffelen onze telefoons vaker dan elkaar. Mijn moeder praat met mij meer via facebook dan dat ze naar me kamer toeloopt. Vind ik niet leuk! Dus ik zal eraan wennen en uiteindelijk wordt het toch beter. :) Maar, om toch makkelijker te kunnen leven dankzij smart-dingen, zal ik gaan sparen vanaf nu voor een netbook, zo eentje die je als laptop en als tablet ook kan gebruiken. Super handig zal dat zijn.. Dan kan ik in de pauze het even pakken en iets schrijven voor me blog. :) En ik zal het allemaal van me eigen geld doen. Omdat ik volwassen begin te worden. ENG!  

Dus nu even terug naar het schrijven: ik wil ook serieus gaan schrijven, dus niet net als nu, gewoon ff me gedachten neerzetten.. :D Maar echt stukken met inhoud enzo. Waar ik serieus over nadenk en controleer en.. ja een beetje net als vroeger, maar dan beter. Leuk, leuk, denk ik. :)  Het leven is zoveel minder leuk sinds ik al die serieuze zaken heb ontdekt.. Maar, ik blijf het leuk vinden op mijn eigen manier! 

Tips voor jullie: 

-begin niks bij T-mobile, ze zijn irritant;

-koop een netbook, het is cool. 

Knuffels,

katie

buitenlandje

Ik ben een voorstander van vrijheid van meningsuiting. Kan me niet schelen wat anderen daar van vinden, het is mijn mening. Het begon allemaal nog maanden voordat ik 18 werd. Ik heb mijn tegemoetkoming aangevraagd. Bam, afgewezen. Ik dus bellen, bellen, bellen en nog langer naar dat irritant geluidje luisteren toen iemand eindelijk de telefoon opnam. Ze zei het volgende: Goedemiddag, Klantenservice van DUO, met wat kan ik u helpen? Hebben jullie een naam gelezen? Ik ook niet gehoord. Dus ik mijn probleempje uitleggen, zij haar geruststellend verhaaltje vertellen, iedereen blij. Ik een half jaar later nog steeds niks gekregen, dus dan maar mailtjes sturen. Ik heb duizenden mails gestuurd, steeds hetzelfde verhaal: je was te laat, je krijgt het niet. Ik begon toen echt gewoon te dreigen, toen kreeg ik eindelijk een normaal antwoord. Ik dus een bezwaar indienden, precies hoe dat me verteld was. Vervolgens kreeg ik te horen dat ik zelfs met het versturen van mijn bezwaar te laat was en dat ik in mijn bezwaar geen namen heb genoemd. Kunnen jullie het nog volgen, want ik begon vanaf hier niks meer te snappen.. Dus, ik was gewoon afgewezen, punt uit. Als ik toch iets wil, moet ik naar de rechtbank en ik moet daarvoor alvast gaan betalen. Sorry? Nee. Aan het einde van de brief met kleine letters: ik heb je nieuwe verzoek voor tegemoetkoming wel in behandeling genomen. WATTT?! Dus, nu zit ik weer te wachten of er misschien magisch geld op mijn rekening komt. 

Ik heb helemaal niks verkeerds gedaan, ik heb alles op tijd gestuurd en wanneer ze zeiden dat ik het moest sturen en dan krijg ik een bericht dan ik ben afgewezen en dat ik naar de rechtbank mag. En met kleine letters dat ik misschien toch wel tegemoetkoming krijg. 

FF -sorry- mother fucking fricking serieus... Wat is dit allemaal? Gewoon omdat ik een buitenlander ben, moeten zij moeilijk gaan doen. En dan spreken ze nog over gelijkheid en tolerantie. Jaja. 

Ik dacht voor een tijdje om voor Nederlandse nationaliteit te gaan nemen wanneer het al kan (in de zomervakantie), maar na al dit gedoe wil ik het helemaal niet meer. 

En het is maar een voorbeeld. Ze doen moeilijk over alles. A-L-L-E-S. Het is gewoon genoeg nu. Laat alles maar, ik hoef niet meer erbij te horen. Ik blijf wel trots op mijn Hongaarse nationaliteit, zo weet ik tenminste van mezelf dat ik niet zo'n monster ben als die mensen. En dat ga ik dus ook niet worden. 

Respect voor de mensen die niet zo zijn, blijf jezelf. :)

katie

inhalen

Wow, wat heb ik het toch druk! Merk ik nu opeens omdat het vakantie is. Ik had ergens een belofte met mezelf gemaakt om ten minste één post te schrijven per maand, maar blijkbaar had ik zoveel dingen aan me hoofd dat ik zelfs dat was vergeten. Nu dat ik heel veel essays moet schrijven (en daar totaal geen zin in heb) dacht ik eraan dat ik mijn blog best wel verwaarloos. Sorry sorry! Ik schrijf echt graag, ik vind het super leuk, het is alleen dat ik nooit genoeg tijd heb om iets nuttigs te gaan schrijven. Niemand heeft iets aan een half afgemaakt verhaaltje.. Ik wil het echt wel weer oppakken, want het is goed voor me. Schrijven is ontspannend (als het niet om een essay gaat) en het helpt bij veel dingen. Bijvoorbeeld om dingen beter te gaan begrijpen of om iets beter in me hoofd te zetten, zodat ik het niet ga vergeten. Ik wil niet te veel tijd besteden aan het verleden, want we moeten allemaal verder, daarom alleen in het kort wat er afgelopen tijd gebeurd is:
- Ik heb mijn eerste diploma gehaald! LAPP-Top, Psychologie, bij Universiteit Leiden. Het voelde zo goed om eindelijk iets van een erkenning in mijn hand te houden. Nu kan ik laten zien van kijk: ik zei het toch! Ik wil het echt gaan doen!
- Ik ben alweer twee en half jaar samen met mijn vriend. Wow, wat gaat de tijd toch snel! Ik vind het echt zo wonderlijk dat wij echt zo lang al samen zijn en gewoon.. ja.. dat wij al zoveel hebben meegemaakt! We hebben het natuurlijk ook mooi gevierd. :)
-Ik ben erachter gekomen dat ik allergisch ben voor lactose. Niet echt handig. Foei is het. Nu let ik steeds vaker erop wat ik eet en wat ik eigenlijk niet mag eten en het is zo lastig.. Ik hou van chocomel en van pudding en van.. ah. Maar, opeens is mijn leven veel helderder. Ik werd namelijk tot nu toe best wel vaak misselijk en ik bedacht steeds maar dingen waardoor het zou komen, terwijl het gewoon de hele tijd door lactose kwam. Dus, nu eet ik al die lekkere dingen alleen als ik thuis kan blijven de hele dag. Dan prop ik me vol en blijf ik de rest van de dag dichtbij de toilet. :D Ik heb zojuist zelfs een lactosevrij chocomelk ontdekt, hopelijk vindt mijn buik dat goed.
-Ik ben overal en nergens geweest, niks en alles gedaan en het leven gaat maar door..
Dus, ik ga dan maar weer eens verder met mijn engels essay. En ik zal eraan denken om te gaan schrijven. :)

knuffels.. het is eindelijk te warm daarvoor.. dan maar.. een zwaai?
katie