verslaafd

*jullie kennen dat vast wel, een klein moment van veel inspiratie.. zo is dit verhaaltje onstaan. :) de foto hiernaast is echt heeel oud. :$

Verslaafd

Ik zit op mijn bed te trillen en de tranen vallen zachtjes op mijn bed. Ik voel me zo zwak, ik ben zwak. Ik moet diep ademen, ik moet stoppen! Ik probeer mijn gedachten op orde te stellen, maar het wilt maar niet lukken. Hij maakt alles zo moeilijk voor mij, ook al weet hij het zelf niet. Ik wil gaan bellen, maar hij heeft mijn mobiel. Ik wil wegrennen, maar hij heeft mijn geld. Ik wil een einde aan al mijn pijn maken, maar hij maakt alles zo moeilijk! Ik houd zielsveel van hem en zou eigenlijk dankbaar moeten zijn dat hij zo goed voor mij zorgt. Ik ben verslaafd aan mijn ex vriendje. Ik weet dat het heel gek klinkt, maar hij heeft me zoveel gedaan dat ik het niet meer kan vergeten. Mijn huidig vriend is een engel die mij onbewust helpt door naar mij te luisteren en door de net genoemde redenen. Ik mag nu niet boos worden op hem, hij is mijn prins op het witte paard, hij is mijn redder. Wat hij doet is goed voor mij, maar op dit moment voel ik zoveel pijn en hij is er niet. Ik wil mijn laptop pakken om mijn ex op te zoeken ergens op internet, ik wil hem zien, ik wil hem op de een of andere manier pijn doen. Hij heeft mij zoveel pijn gedaan! Ik sta op en ik loop naar de prullenbak. Ik heb gisteren nog een knuffel van mijn vriend gekregen die hij niet in de winkel kon laten. Hij is echt een engel, waarom doe ik hem dit aan? Ik pak de touwtjes uit mijn prullenbak en begin mijn handen vast te binden. Ik mag mijn laptop niet aanraken, waarom is hij nog niet thuis? Hij is er nooit als ik hem nodig heb! Mijn handen beginnen weer te trillen en ik voel mijn ex's handen op mijn gezicht.

'Jij bent echt stom! Dacht je echt dat ik van je hield? Jij bent helemaal gestoord!' hij gaf me een aantal klappen. 'Wij hebben niks meer, oke? Laat me met rust, ga iemand anders zoeken die je lastig kunt vallen, maar laat mij met rust!'

'Maar ik houd van je. Ik wil met jou zijn.' hij gaf me nog een laatste klap en liet mij alleen op het station.

Ik wil hem pijn doen, ik wil zijn leven ook kapot maken. Maar daarmee maak ik mijn leven nog erger. Ik kan mijn woede niet meer onder controle houden dus ik begin de touwtjes te knippen en soms raak ik per ongeluk mijn handen. Ik zie mijn bloed op de grond druppelen en ik breek helemaal. Ik ga op de grond liggen en ik probeer te slapen.

'Mijn engel, mijn engel, waar ben jij?' ik doe mijn ogen dicht en ik zie mijn vriend voor mij ogen. Daarna wordt alles zwart.

vrije wil

Bij filosofie zijn wij een paar weken geleden begonnen met 'vrije wil'. Tijdens de eerste les moesten wij aan elkaar vertellen een moment waarop wij ons helemaal vrij voelden. Filosofie is voor sommigen hoofdpijn, voor mij is het oh, das waar.. Het laat me nadenken over nieuwe dingen waarover ik daarvoor nog niet heb nagedacht. Zo was het ook met deze vraag.. Wanneer voelde ik me helemaal vrij? Ik heb besloten om na te denken, maar niet heel erg diep, gewoon even langs al mijn ervaringen. Zo kwam ik terecht bij niet zo lang geleden: toen ik terug was van Italië. Ik wist zeker dat dat zo'n vrije moment was, want ik moet maar eraan denken en dat is al genoeg om mij even helemaal vrij te voelen. Maar toen dacht ik: ik heb het altijd maar over mijn vriend. Er zijn ook andere dingen in mijn leven.. Ik heb ook een andere vrije moment in mijn geheugen gevonden, maar die wilde ik niet op school vertellen, maar ik wil het wel met jullie delen. Ik denk dat ik mezelf op die twee momenten helemaal vrij voelde.

Ik begin dan maar bij Schiphol, toen ik terug was van Italië. Mijn vrije moment begon totaal niet vrij: ik stond op mijn koffer te wachten en mijn vriend stond op mijn te wachten aan de andere kant van het glas. Ik kon niet naar hem toe, omdat ik eerst mijn koffer moest pakken. Ik kon helemaal niks, alleen maar naar hem kijken.. Maar toen na echt iets van 20 minuten en ik overdrijf niet, kwam mijn koffer eindelijk aan. Mijn vrije moment begint ergens toen ik met mijn koffer naar dat check-poort rende. Ik dacht nog even dat ik nu gepakt kan worden, omdat ik ten eerste met mijn mobiel in mijn hand liep en er was duidelijk aangegeven dat dat niet mocht, ten tweede omdat ik rende, ten derde omdat ik volgens mij ook een beetje stond te gillen en trillen. En toen ik buiten was, toen mijn ogen hem zagen en mijn handen hem voelden: toen voelde ik me helemaal vrij. Ik wist 100% zeker dat niemand mij iets kon doen. Ik voelde me zo veilig en zo gelukkig! Dat was dus zo'n vrije moment-ervaring voor mij. :)

De andere, wat ik op school niet heb verteld is al lang geleden gebeurd. Ik was op vakantie bij mijn opa en hij had me beloofd dat ik op een paard zal mogen rijden. Toen vond ik paardrijden heel erg leuk en ik was daarmee ook serieus bezig, zelfs op vakantie dus. Wij gingen van zijn huis naar een ander huis waar de paarden in een stal stonden en zijn stiefzoon had de paard voor mij schoongemaakt. Hij zei dat hij niet helemaal tam was, maar dat opa vertrouwen in me had dat rijden mij wel zou lukken. Op dat moment was ik ook een beetje bang, net als bij de vorige vrij-moment. Ik kreeg twee touwtjes in mijn hand, ik sprong op het paard en ik moest nog even wachten op de stiefzoon. Hij ging even naar binnen om iets te halen, maar in die tijd heeft dus dat lieve paardje besloten om te gaan galloppen als een gek. Mijn opa woonde denk ik iets van een 500 meters verderop en we reden tenminste in de goede richting. Ik was aan het begin heel erg geschrokken en bang, maar toen dacht ik: we gaan de goede kant op, paardje is blij en vrij, waarom zou ik dan als een geschrokken konijntje hier moeten zitten? Ik ging helemaal rechtop zitten, probeerde van tempo te minderen en ik voelde me helemaal vrij. Op dat moment kon het me niet schelen als het paard niet wilde stoppen bij mijn opa en verder ging naar het bos, het kon me niet schelen als ik viel, ik voelde me vrij. Het duurde wel 5 minuten ongeveer dat ik gewoon daar zat en dat paard helemaal vertrouwde. Mijn vrije moment was voorbij toen ik de poort van mijn opa's tuin zag naderen waar ik dus op de een of andere manier naar binnen moest rijden. Na mijn vrije moment kwamen gedachtes in mijn hoofd zoals: stel dat we uitglijden en dat het paardje valt.. stel dat hij helemaal niet reageert op dat touwtje om zijn nek heen.. Dus toen was ik weer een beetje bang, maar het kwam allemaal goed. :) Mijn opa heeft een hele grote bos en grasvelden en het paard stopte toen hij merkte dat er helemaal geen gevaar was. Hij stopte opeens en begon te grazen. :) Op de foto zien jullie mij op dat paardje zitten na ons reisje. :)

utrecht

Je kent het zeker: in de meeste films wanneer ze in een restaurant zitten te eten en praten.. Hand in hand, naar elkaar kijkend. Nou, hier komt mijn film-versie..

Utrecht, 23 december 2010. 2 maanden samen met hem. Rond 7 uur.

We liepen hand in hand in de kou, op zoek naar een pizzeria. Het kan gewoon niet romantischer: ergens, naast het water hadden we het gevonden. Als de film zich in de zomer zou afspelen, zouden we buiten gaan zitten. Maar het is winter, dus we gaan naar binnen. Het is heel erg druk, maar we vinden toch een tafel voor twee personen. We gaan zitten, en opeens is alles weg. Ik zie alleen maar hem voor me. Ik voel me een beetje onzeker, maar hij houdt me handen vast. Een glimlach, een ober die haast heeft en opeens is de drukte terug. Ik zie allemaal mensen om ons heen zitten. Een vrouw die iets probeert te uitleggen, een man die zich blijkbaar heel erg verveelt enzovoort. Ik voel me erg onzeker. Als het echt een film was, had ik toch een tekst of zo? Zodat ik weet wat ik nu moet doen. Maar ik had helemaal geen idee wat nu. Een glimlach. Het was een real life show, geen drama film. Twee hawaii pizza’s op tafel. Ik was ergens boven, tussen de roze wolken.. Waar alles perfect was, en ik wist wat ik moest doen. Vork pakken, mes pakken en eten. :D En natuurlijk: naar zijn blauwe ogen kijken. Ik wil soms in zijn gedachten lezen. Ik wil heel graag weten wat hij op dit moment denkt. ‘Pizza’ dacht ik. Ik moest lachen, tuurlijk denkt hij aan zijn pizza. :D Met mes en vork gaat het heel erg langzaam, dus ik kijk naar hem en ik zie dat hij gewoon met zijn hand de pizza pakt. 2 seconden twijfelen of ik het ook kan doen.. En ik doe het. Glimlach, en pak een stuk pizza met mijn hand. Misschien is het toch een film, met verborgen camera’s.. Alles gaat perfect. :) Weer twijfelen: waarom hadden ze mij gekozen om dit rol te spelen? Ben ik zeker goed genoeg? In een pizzeria zitten met mijn vriend..? Hij glimlacht. Ja. Niemand anders mag nu, op dit moment daar zitten. Het is mijn rol. Hij betaalt en we gaan. Nee, wacht! Het is nog niet afgelopen. :) We lopen hand in hand op de straat, langs een bloemenkraan. Hij koopt 40 rozen voor me. VIERTIG. Ik zie weer mijn roze wolken boven me hoofd, en ik voel me weer the happiest girl in the world. Hij loopt met mij mee naar huis. Hij kan ook gewoon met de trein naar huis, maar hij loopt met mij mee. En, hier komt het einde: Hij staat voor me deur, hij knuffelt me en zegt ‘Ik hou van je’ . Afgelopen. :)